Εξαιτίας του καύσωνα σχηματίζονταν ρυάκια,
Από τα ρυάκια σχηματίζονταν ο καύσωνας,
Και η νύχτα βγήκε, όπως από το σύννεφο
Η σφαίρα με τη βγαλμένη ρίζα.
Η δύσπνοια φώτιζε το περίβλημα
Σα φίδι, έτριζε η λέμβος,
Σήμερα μάλιστα μου φαίνεται σαν ένα σημείο
Εκείνη η νύχτα στους ουρανούς του είναι.
Δε θυμάμαι, ήμουν ο πρώτος
Ή πρώτη ήσασταν εσείς
Πάνω στην οποία τυμπάνιζαν τα νεύρα,
Όπως το δίχτυ από βουκέντρα.
Ένας πελώριος όγκος από ραφές τεντώνοντας
Βρώμικος λόγω του καύσωνα και γυμνός,
Ήταν μοναχικός, σα φρίκη,
Το θαυμαστικό της.
Τοποθετημένος από τη ζωή κάτω από τη μελανή
Άνυδρη Σαχάρα των ουρανών,
Έπλεε, παρασυρμένος προς τα κάτω,
Και τραγουδούσε για το ειδικό βάρος.
1917
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Apassionata
От жара струились стручья,
От стручьев струился жар,
И ночь пронеслась, как из тучи
С корнем вырванный шар.
Удушьем свело оболочку,
Как змей, трещала ладья,
Сегодня ж мне кажется точкой
Та ночь в небесах бытия.
Не помню я, был ли я первым,
Иль первою были вы
По ней барабанили нервы,
Как сетка из бичевы.
Громадой рубцов напружась,
От жару грязен и наг,
Был одинок, как ужас,
Ее восклицательный знак.
Проставленный жизнью по сизой
Безводной сахаре небес,
Он плыл, оттянутый книзу,
И пел про удельный вес.
1917
