Τον γνωρίσαμε μέσα από την ταινία «Σολάρις» του Αντρέι Ταρκόφσκι όπου πρωταγωνιστούσε.
Γεννημένος το 1924 ο Ντονάτας Μπανιόνις, λιθουανικής καταγωγής, έπαιξε σε 70 ταινίες, αφήνοντας ανεξίτηλα ίχνη στην τέχνη της υποκριτικής της πατρίδας του αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Παρά το γεγονός ότι οι γονείς του είχαν καλλιτεχνικές τάσεις, εν τούτοις επέμεναν ο γιος τους να αποκτήσει τις γνώσεις ενός καλού επαγγέλματος και έτσι τον έστειλαν σε μια τεχνική σχολή. Εκείνος όμως, παράλληλα με τις σπουδές του, παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής σε ερασιτεχνικούς θεατρικούς ομίλους. Το 1940, λίγο πριν ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, μαζί με άλλους δεκαπέντε θιασώτες και επικεφαλής το νεαρό σκηνοθέτη Γιουάζας Μιλτίνις δημιούργησαν έναν επαγγελματικό θίασο, στον οποίο άρχισε την μακρά του πορεία πάνω στο θεατρικό σανίδι αρχικά , όπου συνολικά έπαιξε περισσότερους από εκατό ρόλους και μπροστά στις κινηματογραφικές κάμερες στη συνέχεια. Ακολούθησε η φοίτησή του στη σχολή του θεάτρου στο Πανεφέζις , απ’ όπου αποφοίτησε το 1994.
Μέλος του ΚΚΣΕ έγινε το 1960 και μάλιστα ανήλθε μέχρι τα ανώτατα κομματικά αξιώματα στο Κ. Κ. της Λιθουανίας.
Το 1980 μετά τη συνταξιοδότηση του Γιούζας Μιλντίνις, και τον κίνδυνο να κλείσει το θεάτρο στο Πανεφέζις, ο Ντονάτας Μπανιόνις δέχτηκε να αναλάβει τη ηγεσία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής, θέση που κράτησε μέχρι 1988. Παράλληλα, συνέχισε τις σπουδές του και το 1984 αποφοίτησε από το Κρατικό Ωδείο της Λιθουανίας.
Ως ηθοποιός του θεάτρου εργάστηκε μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2001, όταν αποχώρησε λόγω της νέας νομοθεσίας της λιθουανικής κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία ακόμα κι αν ένας συνταξιούχος συνέχισε να εργάζεται θα έπρεπε να στερηθεί τη σύνταξή του.
Τον Ιούλιο του 2014 ασθένησε και θεωρήθηκε κλινικά νεκρός. Στις 2 Σεπτεμβρίου έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και στις 4 Σεπτεμβρίου κατέληξε. Πλήρης ημερών έχοντας κατακτήσει το σεβασμό των συγκαιρινών του και αφήνοντας πλούσια παρακαταθήκη στον κινηματογράφο και το θέατρο ξεκίνησε το μεγάλο του ταξίδι στον «Ωκεανό».
Ο τάφος του βρίσκεται στο νεκροταφείο Αντακαλνίς.
Το ταξίδι στον «Ωκεανό» μόλις άρχισε.
Δημοσιεύτηκε στο #1 του περιοδικού Στέπα
