Τον τοίχο αγάπησε της νύχτας ο ουρανός,
όλα κομματιάστηκαν από το φως των ουλών,
Σωριάστηκαν σ’ αυτή, φωτίστηκαν,
σε δεκατρείς κεφαλές μεταμορφώθηκαν.
Είναι ο δικός μου αυτός της νύχτας ο ουρανός,
και σαν παιδάκι στέκομαι μπροστά:
παγώνει η πλάτη, τα μάτια βαριά.
Τον γεροφτιαγμένο τοίχο αρπάζω
και με του πολιορκητικού κριού το κάθε χτύπημα
πέφτουν ακέφαλα τ’ αστέρια.
Εκείνης της νωπογραφίας τα φρέσκα τραύματα
του σκοταδιού η ατελεύτητη αιωνιότητα…
1937
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
ТАЙНАЯ ВЕЧЕРЯ
Небо вечери в стену влюбилось, —
Все изрублено светом рубцов —
Провалилось в нее, осветилось,
Превратилось в тринадцать голов.
Вот оно — мое небо ночное,
Пред которым как мальчик стою:
Холодеет спина, очи ноют.
Стенобитную твердь я ловлю —
И под каждым ударом тарана
Осыпаются звезды без глав:
Той же росписи новые раны —
Неоконченной вечности мгла…
9 марта 1937
