Το βάθος των πληγών μου δείξε μου,
Αίμα για αίμα και σώμα για σώμα,
Δείξε μου τα τρυπημένα χέρια σου –
Και θα πιούμε από το ποτήριο ∙
Οι διαμπερείς πληγές στις παλάμες σου
Ευλογημένοι μάρτυρες της αλήθειας
Άνθη του πόνου και της αγάπης.
Μα Εσύ θα έπρεπε να μ’ είχες Προετοιμάσει.
Θα πιστέψω μέχρι το αίμα να χυθεί
Στη ξένη της Ινδίας γη,
Μα Εσύ την αδυναμία μου βοήθησε:
Την οποία οι πατέρες μου δεν ήξεραν,
Ευλογημένοι εκείνοι που χωρίς να δουν πιστεύουν
Στην ξένη της Ινδίας γη,
Μα Εσύ θα έπρεπε να μ’ είχες προετοιμάσει.
Μακριά από το πατρικό μου σπίτι.
Άσε ν’ αγγίξω την τρυπημένη
Στην ξένη της Ινδίας γη,
Καρδιά, η λόγχη στο κορμί μου να μπει,
Άσε το μυστικό Σου να μάθω,
Η λόγχη στο κορμί μου να μπει,
Αποκάλυψέ μου το βάσανο της Καρδιάς Σου,
Η λόγχη ας τρυπήσει την καρδιά μου.
Την καρδιά της Καρδιάς Σου.
Εσύ φίλους σου μας αποκάλεσες,
Ήσουν νεκρός μα να που είσαι αιώνια ζωντανός,
θα πιούμε απ’ το ποτήριο
στο χέρι Σου τα κλειδιά του Άδη, του θανάτου ∙
κι ο δρόμος μου προς την ανατολή του ήλιου,
ευλογημένοι εκείνοι που χωρίς να δουν πιστεύουν,
στην ξένη της Ινδίας γη
μα εγώ με κανέναν δεν αλλάζω.
Κι όλα όσα μπορώ να θυμηθώ
απ’ αυτά που είδα, τα είδα
στην αδυναμία του τελευταίου βάσανου:
ό,τι άγγιξα, το ξέρω:
οι διαμπερείς πληγές στις παλάμες
η λόγχη φτάνει μέχρι την Καρδιά
και την αθάνατη – διάτρητη –
την ανοίγει αιώνια. Την καρδιά.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Глубину Твоих ран открой мне,
покажи пронзенные руки,
сквозные раны ладоней,
просветы любви и боли.
Я поверю до пролития крови,
но Ты утверди мою слабость;
блаженны, кто верует, не видев,
но меня Ты должен приготовить.
Дай коснуться Твоего сердца,
дай осязать Твою тайну,
открой муку Твоего сердца,
сердце Твоего сердца.
Ты был мертв, и вот, жив вовеки,
в руке Твоей ключи ада и смерти;
блаженны, кто верует, не видев,
но я ни с кем не поменяюсь.
Что я видел, то видел,
и что осязал, то знаю:
копье проходит до сердца
и отверзает его навеки.
Кровь за Кровь, и тело за Тело,
и мы будем пить от Чаши;
блаженны свидетели правды,
но меня Ты должен приготовить.
В чуждой земле Индийской,
которой отцы мои не знали,
в чуждой земле Индийской,
далеко от родимого дома,
в чуждой земле Индийской
копье войдет в мое тело,
копье пройдет мое тело,
копье растерзает мне сердце.
Ты назвал нас Твоими друзьями,
и мы будем пить от Чаши,
и путь мой — на восток солнца,
к чуждой земле Индийской;
И все, что смогу я припомнить
в немощи последней муки:
сквозные раны ладоней,
и бессмертно — пронзенное — Сердце.
