Written by 6:25 pm Blog, Αργυρός αιώνας, Ποίηση

Άννα Αχμάτοβα Σταύρωση

«Μη εποδύρου μου, Μήτερ,

Καθορώσα εν τάφω…»

 

I

 Χορός αγγέλων δόξασε την υπερούσια μέρα

κι υψώθηκε  μεσ’ τη φωτιά στον ουρανό.

«Ίνα τι με εγκατέλιπες!», φώναξε στον πατέρα.

Και «Μη θρηνείς δι’ εμέ» είπε στη μητέρα.

 

 II

 Χτυπιόταν κι έκλαιγε η Μαγδαληνή

Κι ο αγαπημένος μαθητής πετρώνει

Εκεί όπου η Μάνα αγρυπνεί

Δεν τόλμησε κανείς να την κοιτάξει.

 1940 – 1943

Από την ποιητική της συλλογή “Ρέκβιεμ”

Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©

 

Распятие

 

«Не рыдай Мене, Мати,

во гробе сущу».

I

Хор ангелов великий час восславил,

И небеса расплавились в огне.

Отцу сказал: «Почто Меня оставил!»

А Матери: «О, не рыдай Мене…»

 

II.

Магдалина билась и рыдала,

Ученик любимый каменел,

А туда, где молча Мать стояла,

Так никто взглянуть и не посмел.

1940 – 1943

(Visited 1 times, 1 visits today)
Close