Τα χορτάρια φορούν μαργαριτάρια.
Κάπου ακούω χαιρετισμούς
Θλιβερούς, χαιρετισμούς γλυκούς …
Καλή μου, πού είσαι; –
Καλή μου;
Του δειλινού τα χρώματα είναι καθάρια, –
Του δειλινού τα χρώματα είναι πορφυρά …
Τα χέρια μου είναι ανοιχτά: σε περιμένω …
Καλή μου, πού είσαι; –
Καλή μου;
Τα χέρια μου είναι ανοιχτά: σε περιμένω.
Στα ρυάκια της Λήθης, πλένομαι
Στα χλομά της Λήθης ρυάκια …
Καλή μου, πού είσαι, –
Καλή μου;
Μας τραγουδά το ιπτάμενο δάσος
Με τη φωνή του γέρου βάρδου.
Στην πλαγιά των αέρινων ουρανών
Είν’ απλωμένο το τομάρι ενός γατόπαρδου.
Δεν πιστεύεις, αν κι είναι ξεκάθαρο
Πως η παλιά ευτυχία είναι δυνατή.
Από την ανατολή πλησιάζει μια σκιά
Απειλητική.
Απόθεσα το στεφάνι, από ρόδα,
Που αγαπάω κι εκείνο έβγαλε φωτιές.
Και να σε κοιτάζω,
Και βλέπω πως είσαι μαγεμένη από όνειρα.
Και κυνηγώντας το όνειρο αυτό
Θα μετρήσω όλο το έρεβος της έκστασης
Θα πεις ότι η έκσταση τούτη είναι ιερή …
Δεν σε πιστεύω!
Μας τραγουδά το ιπτάμενο δάσος
Με τη φωνή του γέρου βάρδου.
Στην πλαγιά των αέρινων ουρανών
Είν’ απλωμένο το τομάρι ενός γατόπαρδου.
