Τ’ αστέρια ανταλλάσουμε με κλαρινέτα πουλιών
Και τις φλογέρες, όσο ακόμη ζουν οι ποιητές,
Και τις φλογέρες – με τα μπλε χνούδια των λουλουδιών
Τις ροκάνες των τζιτζικιών και τα μαστίγια των βοσκών.
Τι τρομερό να σκέφτεται κανείς, ότι αλλάξαμε
Τους ρυθμούς, που τόση θλίψη είχαν,
Τη φωνή, με τον συριγμό και το μέταλλο,
Με τις ρίζες της υπόγειας τιμής.
Μας αγαπούσατε και μας παινεύατε,
Μα τώρα αναπαύεστε ο ένας δίπλα στο μνήμα του άλλου
Και σιωπηλά ταξιδεύετε, με πλοία που γέρνουν,
Ο θεριστής και ο ψάλτης, και ο ξυλουργός βασιλιάς;
1958
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
ПОЭТЫ
Мы звезды меняем на птичьи кларнеты
И флейты, пока еще живы поэты,
И флейты – на синие щетки цветов,
Трещотки стрекоз и кнуты пастухов.
Как странно подумать, что мы променяли
На рифмы, в которых так много печали,
На голос, в котором и присвист и жесть,
Свою корневую, подземную честь.
А вы нас любили, а вы нас хвалили,
Так что ж вы лежите могила к могиле
И молча плывете, в ладьях накренясь,
Косарь и псалтырщик, и плотничий князь?
1958
