Στις ΗΠΑ, μετά από νοσηλεία μικρής διάρκειας, πέθανε από καρκίνο, ένας γενναίος άνθρωπος, ένας έντιμος δουλευτής της δημοσιογραφίας, ένας καλός συγγραφέας, ο Βαντίμ Μπελοτσερκόφσκι, ο φίλος και συνοδοιπόρος του Αντρέι Σάχαροφ.
Ο Βαντίμ Μπελοτσερκόφσκι, γεννήθηκε το 1928 στην Μόσχα και ήταν γιος του γνωστού σοβιετικού δραματουργού Μπιλ -Μπελοτσερκόφσκι. Το 1952 αποφοίτησε από τη Σχολή Χημείας του Πανεπιστημίου «Λομονόσοφ» και επί σειρά ετών εργάστηκε ως δάσκαλος Χημείας και Φυσικής σε τεχνική σχολή για εργαζόμενους νέους. Το 1957 αρχίζει να εργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης με μεγάλες εφημερίδες, όπως η «Ιζβέστια», η «Σμένα», η «Μόσχα» κ.ά., αρθρογραφώντας κυρίως για ζητήματα βιομηχανίας και επιστήμης. Παράλληλα δημοσιεύει μια σειρά διηγημάτων.
Το διάστημα 1962 – 1963 στο περιοδικό «Μόσχα» και στον εκδοτικό οίκο «Σοβιετικός συγγραφέας» δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημά του «Στο ταχυδρομικό βαγόνι», το οποίο δέχτηκε την σφοδρή επίθεση της επίσημης κριτικής και έγινε αντικείμενο έρευνα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ και της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ. Λίγο αργότερα απορρίπτουν την αίτησή του για να γίνει μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων ΕΣΣΔ. Το 1966 – 1968 εργάστηκε ως μηχανικός στο εργαστήριο Κοινωνιολογίας του Ινστιτούτου Οικονομικών Μαθηματικών του Παραρτήματος Σιβηρίας της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ και, παράλληλα, στο τμήμα Επιστήμης της εφημερίδας «Λιτερτούρναγια Γκαζέτα».
Το 1968, μετά την εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στην Τσεχοσλοβακία και την εντατικοποίηση της λογοκρισίας στην ΕΣΣΔ, απολύεται από την εφημερίδα «Λιτερατούρναγια Γκαζέτα». Την ίδια στιγμή, ο εκδοτικός οίκος «Σοβιετικός συγγραφέας» διακόπτει την στοιχειοθέτηση του βιβλίου του, μιας συλλογής διηγημάτων, θεωρώντας την επιζήμια και ιδεολογικά εχθρική προς το καθεστώς. Από τότε και μετά δεν μπόρεσε να βρει πουθενά μια σταθερή θέση εργασίας, μέχρι την αναχώρησή του από την ΕΣΣΔ το 1972.
Δύο χρόνια νωρίτερα είχε ξεκινήσει η δράση του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ΕΣΣΔ, γράφοντας μια σειρά κειμένων και άρθρων που κυκλοφορούσαν ως αυτοσχέδιες, παράνομες και μη λογοκριμένες εκδόσεις (Σαμιζντάτ).
Αυτοεξόριστος στην Δύση, ο Μπελοτσερκόφσκι αρχίζει να εργάζεται στο «Ράδιο Ελευθερία» και συνεργάζεται με πλειάδα μεγάλων δυτικών εφημερίδων αλλά και εντύπων της ουκρανικής, τσεχοσλοβακικής και εβραϊκής διασποράς.
Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν τα άρθρα και τα βιβλία του που ήταν αφιερωμένα στη σύνθεση καπιταλισμού και σοσιαλισμού, αλλά και εκείνα που έθιγαν ζητήματα κοινωνιολογικά και εθνικά. Με την έλευση της Περεστρόικα του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, επισκεπτόταν πολύ συχνά τη Ρωσία, συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση ανεξάρτητων συνδικάτων και συμμετείχε στο κίνημα «Για τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ ήταν σφοδρός πολέμιος του πολέμου στην Τσετσενία.
Το 2006 για τους αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του απονεμήθηκε τιμητικά η αμερικανική υπηκοότητα. Πριν λίγο καιρό έγινε γνωστό ότι αλληλογραφούσε επί μακρόν με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμπα, ο οποίος τον κάλεσε προσωπικά στον Λευκό Οίκο, συνάντηση που δεν έγινε ποτέ εξαιτίας της εύθραυστης υγείας του Μπελοτσερκόφσκι.
Το 2013 δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Λουγκοβόι – το πρόσωπο της ΚΑ.ΓΚΕ.ΜΠΕ» και το Υπουργείο Εσωτερικών της Ρωσίας άσκησε ποινική δίωξη εναντίον του για συκοφαντία, μετά από μήνυση του βουλευτή Αντρέι Λουγκοβόι. Μετά από αυτό ο Μπελοτσερκόφσκι αρνήθηκε την ρωσική υπηκοότητα.
Δύο από τα βιβλία του που αξίζει να μνημονεύσουμε είναι το «Ταξίδι στο μέλλον και επιστροφή» καθώς και το «Ελευθερία, εξουσία και ιδιοκτησία».
