Τα ψάρια στη λιμνούλα τραγουδούν του Δεκέμβρη τραγούδια
Τα πουλιά σιωπούν , είναι σπάνιες οι φυσαλίδες στην επιφάνεια.
Στον παλιό κήπο ήρεμα, αθόρυβα και στενάχωρα,
Κουνιούνται στα στενά γεφυράκια τα ευλύγιστα κλαδιά.
Πλεγμένα είναι τα μυτερά δάχτυλα στο κόκκινο σφεντάμι:
«Χαίρετε, άνθρωποι καλοί, μέσα στην όμορφη πρασινάδα
Χάθηκα». Τα τηλέφωνα των Κινέζων
Βγάζουν τη μία μετά την άλλη φωτογραφίες σχεδόν αδιάκοπα.
Τα άνοιγμα στο υγρό πηγάδι μοιράζει σαν να υποδέχεται
Χαρούμενα τους επισκέπτες, λέγοντας τάχα, παρακαλώ περάστε στην παγόδα.
Σαν να είμαστε κλειδιά, πλησιάζουμε, περνάμε… Τα βαριά παπούτσια
Καλύτερα να τα αφήσεις στην είσοδο, και οι μαζεμένες στροφές,
Θάμνοι πανέμορφοι, έχουν διαφορετικό νόημα,
Δέκα φυτά η κάθε μια, γραμμένες σε ρίμα εκ των προτέρων.
Πέτρες τρύπιες, πανέμορφες, θα σφίξω γερά
Το ζεστό γουάν και θα το πετάξω μακριά στο νερό.
Μία γυναίκα με φόρεμα περίτεχνο, στο χρώμα της σακούρας
Ποζάρει μελαγχολικά στον φωτογράφο με τον μεγάλο φακό,
Προφανώς, ήρθε χθες από την Χουμπέρι. Στην Χαντζού, όπως το καλοκαίρι
Το δεκεμβριανό τραγούδι των ψαριών χάνεται στη νυσταγμένη λάσπη,
Τα πουλιά σιωπούν, η αντανάκλασή τους δεν φαίνεται στην επιφάνεια.
Στα πλεονεκτήματα των θέρετρων, προσθέτοντας ένα μειονέκτημα,
Μια εβδομάδα αργότερα θα ξεδιπλωθούν οι μουσώνες
Και ύστερα από δύο θα εμφανιστεί ο θανατηφόρος ιός.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Рыбы в пруду распевают декабрьские песни,
Птицы молчат – пузыри на поверхности редки.
В садике старом спокойно, нешумно и тесно,
Мостиков узких касаются гибкие ветки.
Красного клёна топырятся острые пальцы:
«Здравствуйте, добрые люди, средь зелени дивной
Я затерялся один». Телефоны китайцев
Щёлкают кадры за кадром почти непрерывно.
Вход, на замочную скважину очень похожий,
Радостно встретит гостей, мол, прошу вас до фанзы.
Словно ключи, мы подходим, проходим… Тяжёлые ноши
Лучше оставить у входа, и собраны в стансы
Клумбы-красавицы – строфы разнятся по смыслу,
Девять растений на каждой, срифмованной раньше.
Камни дырявы, причудливы, крепко я стисну
Тёплый юань и швырну его в воду подальше.
Женщина в платье затейливом, сакуры цветом,
Томно позирует мастеру с камерой длинной –
Видно, вчера из Хубэя. В Ханчжоу, как летом,
Песня декабрьская рыб сонной глушится глиной,
Птицы молчат – отразиться не могут на ряби.
К плюсам курортным прибавив значительный минус,
Через неделю разверзнутся водные хляби,
А через две – смертоносный появится вирус.
