Χάθηκε στο σκοτάδι των αιώνων εκείνη η νύχτα,
όταν η γη στου ουρανού ξαπόστασε την αγκαλιά
κουρασμένη από τη μοχθηρία και την ανησυχία,
γεννήθηκε κοντά μας ο Θεός μέσα στην ησυχία.
Πολλά είναι τώρα πια αδύνατα:
οι βασιλιάδες δεν κοιτούν στον ουρανό,
ούτε οι βοσκοί ακούν στην ερημιά
πως οι αγγέλοι συζητούν για το Θεό.
Το αιώνιο εκείνη τη νύχτα φανερώθηκε,
ήταν ανέγγιχτο απ’ το χρόνο,
κι ο Λόγος πάλι στη ψυχή σου γεννήθηκε,
γεννημένο μέσα στην κούνια από καιρό.
Ναι! Μαζί μας είναι ο Θεός και όχι εκεί, στην γαλανή σκηνή,
δεν είναι πέρα από τα σύνορα κόσμων αναρίθμητων,
μήτε στην μοχθηρή φωτιά, μήτε σε ανάσα θυελλώδη,
ούτε και στων αιώνων την κοιμισμένη μνήμη.
Εδώ είναι τώρα πια, μέσα στην ματαιοδοξία τυχαία,
των φροντίδων της ζωής στο ρεύμα το θολό,
μα ξέρεις πια το χαρούμενο μυστικό:
μαζί μας είναι ο Θεός! Αιώνιοι είμαστε, αδύναμο είναι το κακό.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Во тьму веков та ночь уж отступила,
Когда, устав от злобы и тревог,
Земля в объятьях неба опочила
И в тишине родился с-нами-Бог.
И многое уж невозможно ныне:
Цари на небо больше не глядят,
И пастыри не слушают в пустыне,
Как ангелы про Бога говорят.
Но вечное, что в эту ночь открылось,
Несокрушимо временем оно,
И Слово вновь в душе твоей родилось,
Рожденное под яслями давно.
Да! С нами Бог,- не там, в шатре лазурном,
Не за пределами бесчисленных миров,
Не в злом огне, и не в дыханье бурном,
И не в уснувшей памяти веков.
Он здесь, теперь,- средь суеты случайной,
В потоке мутном жизненных тревог
Владеешь ты всерадостною тайной:
Бессильно зло; мы вечны; с нами Бог!
