Μέσα από τα δάχτυλά μου πέρασε ένα κύμα μαλλιών,
μα πού είναι-
το κύμα των μαλλιών σου;
Στη σκιά σου
σαν θηρίο πιάστηκα
Και γονατιστός μπροστά της κυλιέμαι.
Μα η σκιά είναι σκιά.
δεν έχει η σκιά την ζεστασιά της σάρκας,
μέσα στην οποία υπάρχει μια ζεστή ψυχή.
Άσαρκο όραμα,
Άκαρπο μέσα μου μπήκε και μου τρώει την ψυχή.
Σε νίκησα με παιχνίδι και παραλήρημα
και γιατί είμαι ελεύθερος
κι όχι δικός σου.
Τώρα πιστός στην ελευθερία μου είμαι
μάταια το φάντασμα μέσα στο κεφάλι μου φοβάμαι.
Τώρα καταριέμαι εκείνα τα χρόνια
που τον έρωτας ψέμα θεωρούσα.
Τώρα παρακαλώ την σκλαβιά
Μα ελεύθερο μ’ αφήνεις εκδικητικά.
Πόσο πίστευα στα μάτια και την πόρτα σου,
μα έψαχνα μάτια και πόρτες άλλων.
Γιατί μας χρειάζεται το έγκαυμα της απιστίας,
ενώ ο πίστη μας κακομαθαίνει;
Δεν ήξερα ζήλια τι θα πει.
Εσύ την ξύπνησες
μέσα μου, σκίζοντας την καρδιά μου.
Τώρα πια δικός σου για πάντα είμαι.
Νίκησες.
Νίκησες με το να μην είσαι
δική μου.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Волна волос прошла сквозь мои пальцы,
и где она –
волна твоих волос ?
Я в тень твою,
как будто зверь, попался
и на колени перед ней валюсь.
Но тень есть тень.
Нет в тени тёплой плоти,
внутри которой тёплая душа.
Бесплотное виденье,
как бесплодье,
в меня вселилось, душу иссуша.
Я победил тебя игрой и бредом
и тем, что был свободен,
а не твой.
Теперь я за свою свободу предан
и тщетно трусь о призрак головой.
Теперь я проклинаю эти годы,
когда любовь разменивал на ложь.
Теперь я умоляю несвободы,
но мстительно свободу ты даешь.
Как верил я в твои глаза и двери,
а сам искал других дверей и глаз.
Неужто нужен нам ожог неверья,
а вера избаловывает нас ?
Я ревности не знал.
Ты пробудила
её во мне, всю душу раскровя.
Теперь я твой навек.
Ты победила.
Ты победила тем,
что не моя.
