Ανάμεσα στην ημερομηνία γέννησης και θανάτου,
και πριν από αυτές τα ονόματά μας,
υπάρχει μία παύλα, μία γραμμή, στο σημείο «πλην»,
και σε αυτό το σημείο περιέχεται όλη μας η ζωή.
Σ’ αυτή τη γραμμούλα, χώρεσαν όλα όσα υπήρξαν…
Κι υπήρξαν τα πάντα! Και όλα χάθηκαν, σαν το χιόνι.
Εξαφανίστηκαν, διαλύθηκαν και χάθηκαν,
σε ότι έμοιαζαν ή δεν έμοιαζαν με όλους.
Χάθηκαν και τα δικά μου! Ανεπιστρεπτί.
Ο έρωτας μου, ο πόνος και τα βάσανά μου.
Δεν θα ξανάρθουν πίσω πια,
απλά ανάμεσα στις ημερομηνίες θα υπάρχει μία παύλα.
Βιάζομαι διαρκώς, τρέχω, πετάω,
μια ζωή στους δρόμους,
στεναχωρημένος που δεν μου φτάνει ο χρόνος
μεγαλώνει η θλίψη μέσα μου.
Κι όμως δεν βλέπω νόημα σ’ αυτό,
να ζεις κυνηγώντας το χρόνο διαρκώς.
Όσο κι αν έτρεχα
τον εαυτό μου απέφευγα.
Νέες ασχολίες αναζητώ,
όλη μου τη ζωή την καριέρα κυνηγώ,
να την στριμώξω θα ‘θελα
μα να γλιτώσεις δεν μπορείς από τον εαυτό σου.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
