Αδιαπέραστο να είναι το φως για σένα καλέ μου,
Ακριβέ μου, πολύτιμέ μου,
Των χρόνων τα ζαχαρωτά
Τελείωσαν.
Χάθηκαν τα λόγια, σαν νύχια,
Και είναι αφόρητο να μην θυμάσαι πια.
Δεν είναι αφόρητα λόγω του καπνού, ούτε της ανάσας,
Μήτε της ομορφιάς, μήπως της γοητείας των αλυσίδων.
Τσίου, τσίου,
Δεν νιώθω το μυστικό.
Συγχωρέστε με τιτιβίσματα
Των σπουργιτιών.
Το μυθολόγημα του ειδυλλίου μας
Όπως έλεγε στους συναδέλφους του ο χερ Μαζόχ
Ήταν ο Δανός Χανς Κρίστιαν.
Εκεί, ένα μολυβένιο παλικάρι αρρώστησε.
Εκεί οι μπαλαρίνες πλάθονται από τα περισσεύματα,
Η μεγάλη ζωή, ο θολός θάνατος.
Το φως το αδιαπέραστο με άκουσε.
Δοκίμασε να το ξεπεράσεις μόνος σου.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Непроходимый свет тебе дорогой,
мой дорогой, дражайший,
лет драже
закончилось.
Сошли слова, как ноготь –
и тяжело не помнится уже.
И тяжело не дымом, не дыханьем,
ни прелестью, ни прелостью вериг.
Чирик-чирик –
не ощущаю тайны.
прости меня, воробушек
– чирик.
Мифологемой нашего романа,
как говорил коллегам герр Мазох,
явился датский Ханса Кристиана.
Там оловянный парень занемог.
Там балерины плавится излишек –
большая жизнь, расплывчатая смерть.
непроходимый свет меня услышал.
Попробуй сам его преодолеть.
