Στα δάση έτρεχε του Θεού η μητέρα,
το Βρέφος τυλιγμένο σ’ ασβού προβιά.
Απλώθηκε στον ουρανό του Θεού η σινδόνα,
Τον δρόμο της μην χάσει και μην μπερδευτεί.
Παγωμένη ήταν η νύχτα και κρύα,
των θαυμάτων απόψε γίνεται το θαύμα:
Πρασίνισαν των λύκων τα μάτια,
Μέσα στους θάμνους έλαμπαν αναρίθμητα.
Αρκούδες δυο γκρίζες και οργισμένες
πάλευαν στα όρθια θυμωμένες
μουγκρίζοντας, γριλίζοντας και πέφτοντας
χτυπούσαν με δύναμη το χιόνι.
Μες στο σκοτάδι, στα πυκνά φυλλώματα,
Θηρία με κέρατα και γένια
Λευκή η ανάσα τους μες στα κλαδιά
Γέρνουν, μαζεύονται και τρέμουν.
Πάνω απ’ το δάσος ξίφος φλεγόμενο σηκώθηκε
του αγγέλου, που στη Σιών πετούσε,
στο θρόνο τον χρυσό του Ηρώδη,
του Ηρώδη το κεφάλι για να κόψει.
1915
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
БЕГСТВО В ЕГИПЕТ
По лесам бежала Божья Мать,
Куньей шубкой запахнув Младенца.
Стлалось в небе Божье полотенце,
Чтобы Ей не сбиться, не плутать.
Холодна, морозна ночь была,
Дива дивьи в эту ночь творились:
Волчьи очи зеленью дымились,
По кустам сверкали без числа.
Две седых медведицы в яру,
на дыбах боролись в ярой злобе
Грызлись, бились и мотались обе,
Тяжело топтались на снегу.
А в дремучих зарослях, впотьмах,
Жались, табунились и дрожали,
Белым паром из ветвей дышали
Звери с бородами и в рогах.
И огнем вставал за лесом меч,
Ангела, летевшего к Сиону,
К золотому Иродову трону,
Чтоб главу на Ироде отсечь.
1915
