Μόλις νυχτώνει, ο δαίμονας μου είναι εδώ,
Πληρώνω το τίμημα για το παρελθόν μου.
Θα έρθουν, να φαρμακώσουν την καρδιά
Την ακολασία θυμίζοντας,
Όταν, σκλάβα των αναγκών των ανδρών,
Ήμουν μια ανόητη δαιμονισμένη
Και καταφύγιο είχα το δρόμο.
Λίγα λεπτά απέμειναν,
Και νεκρική σιγή θα πέσει.
Μα, πριν έρθουν αυτοί,
Τη ζωή μου ζώντας στα άκρα,
Σαν αλαβάστρινο βάζο
Μπροστά σου θα σπάσω.
Ω, πού θα ήμουν τώρα,
Δάσκαλε και σωτήρα μου,
Αν τη νύχτα στο τραπέζι
Δεν με περίμενε η αιωνιότητά,
Αλλά ο νέος, στα δίχτυα της τέχνης
Σαγηνεμένος από μένα επισκέπτης.
Εξήγησε όμως τι θα πει αμαρτία,
Θάνατος, κόλαση και φλόγα θειούχα,
Όταν μπροστά σε όλους
Μαζί σου, σαν δέντρο βιαστικό
Μεγάλωσα στην άπειρη μελαγχολία σου.
Όταν τα πέλματά σου Ιησού
Μαζέψεις στα γόνατά σου,
Εγώ, μπορεί να μάθω να αγκαλιάζω
Του ξύλινου σταυρού τις τέσσερις πλευρές
Και, χάνοντας τις αισθήσεις, στο σώμα να ορμήσω
Για την ταφή να ετοιμάσω.
1949
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Чуть ночь, мой демон тут как тут,
За прошлое моя расплата.
Придут и сердце мне сосут
Воспоминания разврата,
Когда, раба мужских причуд,
Была я дурой бесноватой
И улицей был мой приют.
Осталось несколько минут,
И тишь наступит гробовая.
Но, раньше чем они пройдут,
Я жизнь свою, дойдя до края,
Как алавастровый сосуд,
Перед тобою разбиваю.
О, где бы я теперь была,
Учитель мой и мой спаситель,
Когда б ночами у стола
Меня бы вечность не ждала,
Как новый, в сети ремесла
Мной завлеченный посетитель.
Но объясни, что значит грех,
И смерть, и ад, и пламень серный,
Когда я на глазах у всех
С тобой, как с деревом побег,
Срослась в своей тоске безмерной.
Когда твои стопы, Исус,
Оперши о свои колени,
Я, может, обнимать учусь
Креста четырехгранный брус
И, чувств лишаясь, к телу рвусь,
Тебя готовя к погребенью.
