Σήμερα δεν πιστεύω σε τίποτα:
Στα μάτια μου – δεν πιστεύω.
Στα αυτιά μου – δεν πιστεύω.
Ψηλαφίζω – τότε, παρακαλώ, πιστεύω,
Αν είναι απτά – τότε δεν σε ξεγελούν.
Θυμάμαι τους σκυθρωπούς γερμανούς,
Τους θλιβερούς αιχμαλώτους του 1945,
Στέκονταν – προσοχή – για ανάκριση.
Εγώ ρωτάω – εκείνοι απαντούν.
Πιστεύετε στον Χίτλερ; – Όχι, δεν πιστεύω.
Πιστεύετε στον Γκαίρινγκ; – Όχι δεν πιστεύω.
Πιστεύετε στον Γκαίμπελς; – Ω, προπαγάνδα!
Πιστεύετε σ’ εμένα; – Ένα λεπτό σιωπής.
Κύριε κομισάριε, δεν πιστεύω σ’ εσάς.
Όλα είναι προπαγάνδα. Ο κόσμος ολάκερος είναι προπαγάνδα.
Εάν μεταμορφωνόμουν σε μωρό,
Θα πήγαινα ξανά στο δημοτικό,
Και θα μου έλεγαν:
Ο Βόλγας χύνεται στην Κασπία Θάλασσα!
Εγώ, φυσικά, θα το πίστευα. Πριν όμως
Θα έβρισκα αυτόν τον Βόλγα,
Θα έπλεα ακολουθώντας το ρεύμα του προς τη θάλασσα,
Θα πλενόμουν με το θολό νερό του
Και μόνο τότε, παρακαλώ, θα πίστευα.
Τα άλογα τρώνε βρώμη και σανό!
Ψέμα! Το χειμώνα του 1933
Ζούσα στην ισχνή, σαν κονταρόξυλο, Ουκρανία.
Τα άλογα έτρωγαν στην αρχή άχυρα,
Μετά – τις λεπτές αχυρένιες σκεπές,
Μετά τα οδηγούσαν στο Χάρκοβ στα σφαγεία.
Είδα προσωπικά με τα ίδια μου τα μάτια
Τα αυστηρά, σοβαρά, σχεδόν σημαντικά
Ρούσα, μαύρα και κούλα,
Σιωπηλά, δίχως να βιάζονται, να κυκλοφορούν στα σφαγεία.
Περπατούσαν, μετά στέκονταν,
Και μετά έπεφταν χάμω και έμεναν εκεί ξαπλωμένα για ώρα πολλή,
Πέθαιναν τα άλογα όχι αμέσως . . .
Τα άλογα τρώνε βρώμη και σανό!
Όχι! Δεν είναι σωστό! Ψέματα, προπαγάνδα.
Όλα είναι προπαγάνδα. Όλος ο κόσμος είναι προπαγάνδα.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
ГОВОРИТ ФОМА
Сегодня я ничему не верю:
Глазам – не верю.
Ушам – не верю.
Пощупаю – тогда, пожалуй, поверю,
Если на ощупь – все без обмана.
Мне вспоминаются хмурые немцы,
Печальные пленные 45-го года,
Стоявшие – руки по швам – на допросе.
Я спрашиваю – они отвечают.
– Вы верите Гитлеру? – Нет, не верю.
– Вы верите Герингу? – Нет, не верю.
– Вы верите Геббельсу? – О, пропаганда!
– А мне вы верите? – Минута молчанья.
– Господин комиссар, я вам не верю.
Все пропаганда. Весь мир – пропаганда.
Если бы я превратился в ребенка,
Снова учился в начальной школе,
И мне бы сказали такое:
Волга впадает в Каспийское море!
Я бы, конечно, поверил. Но прежде
Нашел бы эту самую Волку,
Спустился бы вниз по течению к морю,
Умылся его водой мутноватой
И только тогда бы, пожалуй, поверил.
Лошади едят овес и сено!
Ложь! Зимой 33-го года
Я жил на тощей, как жердь, Украине.
Лошади ели сначала солому,
Потому – худые соломенные крыши,
Потом их гнали в Харьков на свалку.
Я лично видел своими глазами
Суровых, серьезных, почти что важных
Гнедых, караковых и буланых,
Молча, неспешно бродивших по свалке.
Они ходили, потом стояли,
А после падали и долго лежали,
Умирали лошади не сразу…
Лошади едят овес и сено!
Нет! Неверно! Ложь, пропаганда.
Все – пропаганда. Весь мир – пропаганда.
