Δείξε μου, καλέ μου, πού πονάς;
Πού είναι τα Γερμανικά και τα Πολωνικά; Πού είναι τα Ελληνικά και τα Εβραϊκά;
Πού είναι η σιωπή και πού η φασαρία και η χλαπαταγή;
Πού ανθίζει η στύπα, πού κουνιέται το ξεραμένο δέντρο,
Πού παίζουν τα παιδιά κυνηγητό τα παιδιά στα πυκνοσπαρμένα της σίκαλης χωράφια;
Εκεί που είναι οι καινούργιες πολυκατοικίες ή στην παλιά πόλη;
Η αυλή καίγεται από τον πυρακτωμένο ήλιο του μεσημεριού,
Στην αυλή από καιρό δεν απέμεινε κανείς από τους δικούς μας,
Ο αγέρας ανεμίζει τα απλωμένα ρούχα και το νεαρό αγιόκλημα.
Ακουμπώντας με την πλάτη στο διαλυμένο ξώστεγο,
Μάζεψε το χνούδι της πικραλίδας στη χούφτα, φέρ’ το στο πρόσωπο
Δείξτε το μου κι εγώ θα το φυσήξω.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Покажи, хороший мой, где у тебя болит?
Где немецкий и польский? Где греческий и иврит?
Где молчание, или где шум и гомон?
Где цветёт ковыль, где качается сухостой,
Где играют дети в салки во ржи густой?
Там, где новостройки, или где старый город?
Двор полуденным солнцем до самых краёв залит,
Во дворе не осталось давным-давно никого своих,
Ветер треплет бельё на верёвках и жимолость молодую.
Прислонись спиной к расшатавшемуся крыльцу,
Одуванчика пух собери в кулак, поднеси к лицу,
Покажи мне и я подую.
