Σώπασαν οι ορχήστρες κι έσβησαν τα φώτα στο φουαγιέ,
Δεν σέρνονται οι γούνες στα πατώματα και τα παλτό στην γκαρνταρόμπα,
Σ’ ολόκληρο τον κόσμο οι κάτοχοι λιρών και γιεν
Ευρώ και δολαρίων στης νέας μοίρας στο κατώφλι.
Ακύρωση των πτήσεων και στο έδαφος τ΄ ατσάλινα πουλιά
στο αναλλοίωτο στοιχείο τους από τον άνεμο δαρμένα.
Κατ’ οίκον εγκλεισμός, αυτή η δημιουργική αιχμαλωσία και ωφέλιμη,
Χρόνο ελεύθερο και δύναμη για στίχους μου δίνει.
Σώπασαν τα τραμ κι ίσως να βγει το μετρό
Στους άδειους δρόμους τους λιγοστούς διαβάτες να τρομάζει.
Ω, καταραμένη αδυναμία, που κάθισες σήμερα στο θρόνο,
Αύριο φύγε, κανείς από εσένα να μην πεθαίνει.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Замолкли оркестры, и люстры погасли в фойе,
уже не шуршат полы шуб и пальто в гардеробе,
и в мире во всём обладатели фунтов, и йен,
и евро, и долларов – новой судьбы на пороге.
Отмена полётов, и птицы стальные к земле
приплюснуты воздухом – их неизменной стихией.
Домашний арест, этот творчески-выгодный плен,
свободное время и силы даёт на стихи мне.
Затихли трамваи и, может быть, встанет метро,
пустынные улицы редких прохожих пугают.
О, наглая немощь, взошедши сегодня на трон,
покинь его завтра, пусть более не погибает никто от тебя…
