Το βάθος των πληγών μου δείξε μου,
Αίμα για αίμα και σώμα για σώμα,
Δείξε μου τα τρυπημένα χέρια σου –
Και θα πιούμε από το ποτήριο ∙
Οι διαμπερείς πληγές στις παλάμες σου
Ευλογημένοι μάρτυρες της αλήθειας
Άνθη του πόνου και της αγάπης.
Μα Εσύ θα έπρεπε να μ’ είχες Προετοιμάσει.
Θα πιστέψω μέχρι το αίμα να χυθεί
Στη ξένη της Ινδίας γη,
Μα Εσύ την αδυναμία μου βοήθησε:
Την οποία οι πατέρες μου δεν ήξεραν,
Ευλογημένοι εκείνοι που χωρίς να δουν πιστεύουν
Στην ξένη της Ινδίας γη,
Μα Εσύ θα έπρεπε να μ’ είχες προετοιμάσει.
Μακριά από το πατρικό μου σπίτι.
Άσε ν’ αγγίξω την τρυπημένη
Στην ξένη της Ινδίας γη,
Καρδιά, η λόγχη στο κορμί μου να μπει,
Άσε το μυστικό Σου να μάθω,
Η λόγχη στο κορμί μου να μπει,
Αποκάλυψέ μου το βάσανο της Καρδιάς Σου,
Η λόγχη ας τρυπήσει την καρδιά μου.
Την καρδιά της Καρδιάς Σου.
Εσύ φίλους σου μας αποκάλεσες,
Ήσουν νεκρός μα να που είσαι αιώνια ζωνταντός,
θα πιούμε απ’ το ποτήριο
στο χέρι Σου τα κλειδιά του Άδη, του θανάτου ∙
κι ο δρόμος μου προς την ανατολή του ήλιου,
ευλογημένοι εκείνοι που χωρίς να δουν πιστεύουν,
στην ξένη της Ινδίας γη
μα εγώ με κανέναν δεν αλλάζω.
Κι όλα όσα μπορώ να θυμηθώ
απ’ αυτά που είδα, τα είδα
στην αδυναμία του τελευταίου βάσανου:
ό,τι άγγιξα, το ξέρω:
οι διαμπερείς πληγές στις παλάμες
η λόγχη φτάνει μέχρι την Καρδιά
και την αθάνατη – διάτρητη –
την ανοίγει αιώνια. Την καρδιά.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
