Δεν ξέρω αν ζούσα. Δεν ξέρω
Αν ζω… Στον ουρανό κοιτάζω
Τον κόσμο δεν αναγνωρίζω.
Δύση και το κορμί μου στη νύχτα μπαίνει.
Έρωτα, λουλούδια από τους πίνακές μου
Με καλούν από μπροστά και πίσω με φωνάζουν.
Το χέρι μου μην αφήνεις χωρίς κερί
Όταν σε τούτο το σπίτι θα σκοτεινιάσει:
Πώς του φως Σου μέσα στο σκότος από μακριά θα δω;
Το κάλεσμά Σου πώς θ’ ακούσω;
Όταν μόνος θα ‘μαι στο κρεβάτι
Κι η παγωνιά το σώμα θα τυλίξει;
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης©
Твой зов
Не знаю, жил ли я. Не знаю,
живу ли… В небеса гляжу
и мир не узнаю.
Закат — и мое тело в ночь вступает.
Любовь, цветы с картин моих
зовут меня вперед и сзади окликают.
Мою ладонь без свечки не оставь,
когда наполнит темнота сей дом:
как в темноте Твой свет вдали увижу?
Как зов услышу Твой,
когда один останусь на постели
и хлад безмолвный тело обоймет?
