Δόξα σ’ εσένα, επουράνια,
χαρούμενη σύντομη ανάπαυλα!
Του ήλιου η λάμψη σου είναι θαυμαστή
με το ποτάμι μας παιχνιδίζει,
με την αλέα παίζει την πορφυρή,
στρώνοντας τους καρπούς στις θημωνιές,
θαρρείς κι η άξαφνα ήρθε η γιορτή
για τα χρυσόμαλλα τα άτια!
Χαίρομαι για το δυνατό αλύχτισμα
για τις φυλλωσιές, την αγελάδα, το χαβαρόνι,
και δεν θέλω τίποτα!
Κανείς δεν ξέρει
εκείνο που μιλάει με το χειμώνα
στο χάος κρύβεται το ουράνιο
ο άνεμος και η θλίψη του Οκτωβρίου.
1970
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Сентябрь
Слава тебе, поднебесный
Радостный краткий покой!
Солнечный блеск твой чудесный
С нашей играет рекой,
С рощей играет багряной,
С россыпью ягод в сенях,
Словно бы праздник нагрянул
На златогривых конях!
Радуюсь громкому лаю,
Листьям, корове, грачу,
И ничего не желаю,
И ничего не хочу!
И никому не известно
То, что, с зимой говоря,
В бездне таится небесной
Ветер и грусть октября…
1970
