της Ο. Μ. Σολοβιόβα
Ζητώ σωτηρία.
Οι φωτιές μου καίνε στα ψηλά βουνά –
Την περιοχή φώτιζαν ολάκερη.
Μα πιο φωτεινό απ’ όλα – είναι το βλέμμα της ψυχής
Κι Εσύ είσαι μακριά .. Μα είσαι εσύ;
Ζητώ σωτηρία.
Θριαμβευτικά ηχεί στον ουρανό των αστεριών η χορωδία.
Με καταριούνται οι ανθρώπινες γενιές.
Εγώ για Εσένα στα όρη βάζω φωτιά,
Μα Εσύ είσαι όραμα
Ζητώ σωτηρία.
Κουράστηκε να τραγουδά, σώπασε των αστεριών η χορωδία.
Φεύγει η νύχτα. Τρέχει η αμφιβολία.
Κατεβαίνεις. Από τα μακρινά φωτεινά βουνά.
Σε περίμενα, για Σένα την ψυχή μου καθάρισα.
Η σωτηρία είναι Εσύ!
25 Νοεμβρίου 1900
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
О. М. Соловьевой
Ищу спасенья.
Мои огни горят на высях гор –
Всю область ночи озарили.
Но ярче всех – во мне духовный взор
И Ты вдали… Но Ты ли?
Ищу спасенья.
Торжественно звучит на небе звездный хор.
Меня клянут людские поколенья.
Я для Тебя в горах зажег костер,
Но Ты – виденье.
Ищу спасенья.
Устал звучать, смолкает звездный хор.
Уходит ночь. Бежит сомненье.
Там сходишь Ты с далеких светлых гор.
Я ждал Тебя Я дух к Тебе простер.
В Тебе – спасенье!
25 ноября 1900
