Ξελογιάζοντας ο έρωτας υποτάσσει
Με μελωδία απλή και άτεχνη.
Τι παράξενο που μέχρι πριν λίγο καιρό
Δεν ήσουν γκρίζος και σκυθρωπός.
Κι όταν εκείνη χαμογελούσε
Στον κήπο σου, στο σπίτι, στο λειμώνα,
Παντού νόμιζες πως ήσουν
Ελεύθερος να κάνεις ό,τι θες.
Έλαμπες σαν σ’ αιχμαλώτισε εκείνη
Έχοντας το φαρμάκι της πιει.
Κι όμως τ’ αστέρια πιο μεγάλα ήταν
Κι όμως Το χορτάρι μύριζε αλλιώς,
Της άνοιξης οι πρασινάδες.
Μετάφραση από τα Ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©
Любовь покоряет обманно
Любовь покоряет обманно,
Напевом простым, неискусным.
Еще так недавно-странно
Ты не был седым и грустным.
И когда она улыбалась
В садах твоих, в доме, в поле,
Повсюду тебе казалось,
Что вольный ты и на воле.
Был светел ты, взятый ею
И пивший ее отравы.
Ведь звезды были крупнее,
Ведь пахли инече травы,
Осенние травы.
